Είναι πολλές φορές εντυπωσιακό… να βρίσκεσαι στον περίβολο ενός μικρού ξωκλησσιού, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία και άρα βρίσκεται σε υψόμετρο σε κάποια βουνοκορφή αλλά παρ’ όλα αυτά να αγναντεύεις το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και να σε χτυπάει στο πρόσωπο η θαλασσινή αύρα του βασιλείου του Ποσειδώνα από κάτω σου. Το είχαμε αισθανθεί και την τελευταία φορά που επισκεφθήκαμε το Μνημείο πριν περίπου 6 χρόνια, το αισθανθήκαμε και τώρα, όταν ανεβήκαμε ως εκεί στις 13 Αυγούστου. Ακριβώς έναν μήνα μετά την επέτειο της θυσίας του.
Το Μνημείο αφιερωμένο στον σπουδαίο στρατιωτικό Ιωάννη Βελισσαρίου, τον «Ήρωα των Ηρώων», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος, έχει στηθεί στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία, λίγα βήματα από την ιστορική και συνάμα γραφική πόλη της Κύμης. Έχει στηθεί με τέτοιο τρόπο που η μορφή του Βελισσαρίου είναι στραμμένη προς την πόλη, σα να κοιτά και να προσέχει τις επόμενες γενιές Κυμαίων.
Το μπρούτζινο άγαλμα των υπερφυσικών διαστάσεων με την έτσι κι αλλιώς επιβλητική μορφή του ταγματάρχη των Ευζώνων, Βελισσαρίου, αποτελεί ένα εντυπωσιακό θέαμα και μία καλλιτεχνική δημιουργία που αν μη τι άλλο εμπνέει σεβασμό.
Με το αριστερό πόδι μπροστά, όπως ένας αρχαίος κούρος, έχουμε τον συμβολισμό της ζωής, της αθανασίας μέσα από τα πολεμικά επιτεύγματα του ίδιου και των ευζώνων του. Ταυτόχρονα όμως, κρατάει το ξίφος του με τη λεπίδα στραμμένη προς τα κάτω και να ακουμπάει στο σημείο που το άγαλμα πατάει, συμβολίζοντας το πέθνος και την απόδοση τιμών προς τους πεσόντες μαχητές. Τους πεσόντες Ευζώνους του αλλά και τον ίδιο.
Η βάση του αγάλματος είναι μία σύνθεση από πέτρες, ατάκτως ειρριμμένες σαν το άγαλμα και η μορφή του Βελισσαρίου να πρέπει αιωνίως να απεικονίζονται ως άρρηκτα συνδεδεμένες με την πέτρα. Η πέτρα είναι ένα στοιχείο που είναι συνεχώς και χωρίς διακοπή υπαρκτό στη ζωή του Βελισσαρίου. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γεννημένος στη σκληρή ξενιτιά της Ρουμανίας αλλά που πάντα διατηρούσε τους δεσμούς με το πετρώδες έδαφος της Κύμης, πολέμησε σκληρά και σκληραγωγήθηκε από τη ζωή και τις δυσκολίες της. Ο ρόλος του στην κατάληψη του οχυρού του Μπιζανίου από τις δυνάμεις του ΕΣ ήταν καταλυτικός. Σε μία από τις μάχες του Β βαλκανικού όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά των ευζώνων του, επιτέθηκαν στους αντίπαλους Βουλγάρους με κοτρώνες. Και κατέληξε να δίνει τη ζωή του σε μια ορεινή τοποθεσία της Βουλγαρίας, στην ίδια μάχη που σκοτώθηκε και ο εγγονός του Κολοκοτρώνη, ο Γεώργιος. Σκληρός σαν πέτρα ο Βελισσαρίου, σκληρή σαν πέτρα και η ζωή. Και η τέχνη δε θα μπορούσε παρά να μιμηθεί τη ζωή σε αυτό το έργο!
